Rieks Reyers van Dinnissen Process Technology
Met het oog op de energietransitie proberen producenten niet alleen de eigen fabrieken en processen te verduurzamen, maar kijken ook naar de rest van de keten. Machinebouwers krijgen hier volop mee te maken, is de conclusie tijdens een paneldiscussie met drie toonaangevende leveranciers.
tk1 De energietransitie en verduurzaming van de procesindustrie hebben alles te maken met energie-efficiency en daarmee CO2-reductie. Er is nog veel laaghangend fruit te plukken met ‘good-housekeeping’. Energieslurpende persluchtsystemen worden eens goed nagelopen op lekkages. Zonnepanelen op het dak vergroenen het energiegebruik en zijn goed voor de bedrijfsportemonnee.
Energietransitie en verduurzaming
Door het energiemanagement en de energiemonitoring van processen te automatiseren, is de energieconsumptie van een bedrijf flink terug te brengen.
Maar er is meer.
Gasbranders en stoomketels gaan – hoewel nu nog mondjesmaat vanwege de netcongestie – aan de stekker. Fossiel gas en olie worden ingeruild voor groene waterstof, eveneens zoetjesaan, want de elektrolysecapaciteit en ook de waterstof-importterminals in de Nederlandse havens zijn nog in aanbouw.
“Weg van fossiel, ja, maar energiebesparing is het allerbelangrijkste, wat ook financieel aantrekkelijk is. Dat maakt het voor bedrijven makkelijker om hiermee aan de slag te gaan”
Riek Reyers, Dinnissen
tk2 Energiebesparing met stip op 1
De energietransitie staat in de procesindustrie beslist op de agenda, weet salesmanager Rieks Reyers van Dinnissen Process Technology. “Voor de grote producenten is het een belangrijk thema dat onderdeel uitmaakt van hun propositie. Vijf jaar geleden was dat zeker nog niet het geval.
Door de hogere energiekosten is dit proces in een stroomversnelling gekomen. De energietransitie heeft alles te maken met weggaan van fossiel, maar energiebesparing is het allerbelangrijkste, wat ook financieel aantrekkelijk is. Dat maakt het voor bedrijven makkelijker om hiermee aan de slag te gaan.”
Perry Verberne, directeur van Van Beek Schroeftransport | foto: Tim Mengerink
Foodindustrie focust op duurzaam
In de levensmiddelenindustrie hebben de grote bedrijven hele teams ingericht die zich dagelijks richten op duurzamer produceren, ziet Perry Verberne, directeur van Van Beek Schroeftransport.
“Zeker de procesbedrijven die op de retail gericht zijn, willen aan hun klanten laten zien dat ze hier druk mee zijn. Een aantal bedrijven was eerder al intrinsiek met duurzaamheid bezig, ook in andere sectoren. Ze hebben er budget en menskracht voor vrijgemaakt. Andere bedrijven ondervinden juist de druk van hun klanten om hiermee te beginnen. Na de pioniers zijn nu ook de volgers wakker geworden, wat de druk op nieuwe duurzamere technieken heeft vergroot. Daar worden wij als technologieleverancier mee geconfronteerd, maar dat biedt juist volop kansen.”
“Na de pioniers zijn nu ook de volgers wakker geworden, wat de druk op nieuwe duurzamere technieken heeft vergroot”
Perry Verberne, Van Beek
Scope-systematiek
Berthram Mak, manager sales & marketing bij Hosokawa Micron, bespeurt een duidelijke trend. Bedrijven kijken niet alleen naar het verduurzamen van hun eigen fabrieken en processen, waar ze hele afdelingen voor oprichten, maar kijken ook buiten de fabriekspoort om de footprint van de hele productieketen te verlagen.
Daarvoor hanteren steeds meer fabrikanten de Scope 1, 2 en 3-systematiek, waarbij niet alleen het eigen energieverbruik wordt meegenomen, maar ook dat van ketenpartijen.
Berthram Mak, manager sales & marketing bij Hosokawa Micron, bespeurt een trend dat bedrijven ook naar de toeleveringsketen kijken om hun CO2-voetafdruk te verlagen | foto: Tim Mengerink
Bewustwording van bredere impact
Die bredere blik leidt tot toenemende bewustwording bij bedrijven, signaleert Mak. “Iedereen voelt de noodzaak zijn energieverbruik te verlagen en de overstap naar 100% hernieuwbare energie te onderzoeken. Ook wij kijken hierbij naar onze hele toeleveringsketen. We organiseren regelmatig sessies met onze toeleveranciers.”
Echter, niet iedereen is zich in dezelfde mate bewust van verduurzaming. “Vooral de kleinere bedrijven niet. Als we vol zitten, besteden we ook verspaningswerk uit. Dat zijn kleine jobbers, die hier gewoonweg de capaciteit niet voor hebben. Zij hebben heel andere zorgen dan wij als grote machinebouwers en kunnen het zich niet veroorloven ermee bezig te zijn. De ondersteuning vanuit de brancheorganisatie is er wel, maar het blijft heel veel werk.”
“De trend is dat bedrijven steeds breder kijken om hun footprint te verlagen en de hele toeleveringsketen erbij betrekken”
Berthram Mak, Hosokawa Micron
tk3 Blik vooral gericht op Scope 1
Verberne ziet dat de focus bij veel bedrijven vooralsnog op Scope 1 ligt. “Daar heb je je handen al vol aan. Zo moet je de milieu-impact van het woon-werkverkeer bepalen, maar hoe moet je zoiets meten? Moet je elke dag aan je medewerkers gaan vragen hoe ze naar het werk zijn gekomen en hoe duurzaam het vervoermiddel is? Gelukkig mogen we met kentallen werken en was een eenmalige enquête voldoende.”
Scope 2 gaat nog een stap verder. “Dat gaat bijvoorbeeld ook over het brandstofverbruik van je personeel en door wie dat is geproduceerd. Je moet hier wel pragmatisch in zijn. Scope 3 is vooral van belang voor de grote bedrijven die vanwege de duurzaamheidsverslaglegging de emissies in de keten in kaart moeten brengen, al voorzie ik dat dit op termijn voor elk bedrijf gaat gelden. Dit zijn wel de emissies waar je als bedrijf het minste vat op hebt.”
“Er komt een prijskaartje te hangen aan je emissies. Dat gaat pijn doen. De bijdrage van leveranciers gaat nadrukkelijk meewegen bij de inkoop door de industrie”
Riek Reyers, Dinnissen
Ketenverantwoordelijk
Dinnissen, vult Reyers aan, is ketenverantwoordelijk voor de toeleveranciers bij wie het bedrijf inkoopt. “Zo duwen we het thema duurzaamheid steeds verder de keten in. Iedereen krijgt ermee te maken. Duurzaamheid is immers iets voor de hele keten en niet alleen voor onze klanten. Iedereen is afhankelijk van elkaar om verder te komen.”
Al werkt dit zelfreinigende mechanisme nog niet goed genoeg, beamen ze alle drie. “Het gaat stapje voor stapje, maar het is aan het groeien”, zegt Mak.
Prijskaartje
Uiteindelijk zal deze ontwikkeling zich vertalen in een ‘pricing effect’, verwacht Reyers. “Er komt een prijskaartje te hangen aan je CO2-uitstoot en andere emissies. Op den duur zal dit pijn gaan doen.”
De bijdrage van leveranciers zal nadrukkelijk gaan meewegen bij de inkoop door de industrie. “Wij hebben al meegemaakt dat een klant vraagt hoeveel vrachtwagens we inzetten voor het transport naar hun fabriek en welke emissiecategorie motoren er in deze wagens zit. Weer een andere klant kwam met het verzoek om zoveel mogelijk met het openbaar vervoer naar hun bedrijf te komen. Ga er maar aan staan! Dit soort vragen zullen we vaker krijgen, daar zullen we ons op moeten inrichten.”
