Energietransitie: verdienmodel of ­klimaathobby?

Het thema kwam vooral in het nieuws als een geldverslindende hobby. De veel gebezigde term ‘klimaatindustrie’ spreekt boekdelen. Alsof er een lobby achter zit die de euro’s uit onze zakken wil kloppen om er zelf beter van te worden, zonder dat het klimaat er ook maar iets mee opschiet.

Investeren in ‘het klimaat’ zou vooral geld kosten. En waarom zouden we harder lopen dan de wereld? Bovendien: ‘het loopt allemaal niet zo’n vaart’ en als ‘klein landje kunnen we toch het verschil niet maken’.

Wat een lariekoek, want de feiten – waarover zo meer – laten iets anders zien. Het geluid dat landen die investeren in klimaatgerichte innovaties wel eens de oliesjeiks van de toekomst zouden kunnen worden, echode ook tijdens de campagne, maar ik vrees dat deze boodschap amper is doorgekomen, want niet simpel genoeg.

Deze aanvliegroute van de vernieuwing zal vooral de techneuten onder ons aanspreken die wél snappen dat de kosten niet voor de baat uitgaan.

Niet investeren, maar opsouperen, betekent dat het geld voor klimaat opraakt. Een reëel risico is dat de subsidiekraan dichtgedraaid gaat worden. Dus minder gevulde innovatiepotjes, waar de industrie nu gretig gebruik van maakt om te verduurzamen.

Ik blijf echter positief. Ik geloof niet dat onze sector het kind met het badwater gaat weggooien. Zeker niet nu er al zoveel gebeurd is en er zo veel plannen liggen om de energietransitie tot een succes te maken.

Waarom zouden we niet die wereldwijde koppositie ambiëren? Als een groene industrie het verdienmodel van de toekomst is, moet je juist je hoofd boven het maaiveld uitsteken!

Laat ik het omdraaien: industrieën met vervuilende technologie die achterover leunen gaan in de zeer nabije toekomst de hoofdprijs betalen voor ‘niks doen’.

Het Europese emissierechtensysteem is onverbiddelijk. Onverminderd broeikasgassen blijven uitstoten kan een duur geintje worden. De meeste bedrijven in onze sector kiezen daarom al voor vergroening of hebben de plannen klaarliggen.

Mooi voorbeeld is een brouwer als Grolsch. Ze zijn heel ver in de realisatie van een energieneutraal brouwproces, en zullen, als alle investeringen zijn terugverdiend, ook onder aan de streep meer over houden. Dit geldt voor veel meer collega’s in de procesindustrie.

Kijken we puur naar de procesindustrie en wat daar op stapel staat op het vlak van energiereducties, circulariteit en inzet van hernieuwbare grondstoffen, dan is het ronduit stuitend dat stemmingmakers in de politiek niet het ware verhaal vertellen.

De waarheid is dat technologische investeringen in het klimaat zich soms al met een jaar terugverdienen. Overtuig jezelf en kijk de video ‘Rondetafel Duurzaamheid’ terug van afgelopen oktober.

Machinebouwers en andere toeleveranciers van industriële technologieën beseffen heel goed dat zij met vergroening van apparatuur het verschil kunnen maken. Dat de industrie hier zijn voordeel mee kan doen, staat buiten kijf. Dát is het ware verhaal om mee te nemen in je duurzaamheidsstrategie voor de komende jaren.