Fijne en in het bijzonder ultrafijne poeders vormen in toenemende mate een onderdeel van industriële processen. Klassiek zijn de cement- en zandindustrie, de productie van explosieven en de ertsveredeling. In de scheikundige nijverheid is er de productie van katalysatorpoeder, de productie van meststoffen e.a. Ook het gebruik van ultrafijne poeders als vulstof of versterkende stof in allerlei macromoleculaire verbindingen zoals verf, vernis, cosmetica en farmaceutische producten neemt sterk toe. Tenslotte worden in de ruimtevaartindustrie en in de nucleaire industrie vele composietmaterialen geproduceerd, waarin fijngemalen nietmetallische vulstoffen in aanzienlijke mate voorkomen.
Dat brede toepassingsgebied is te danken aan de uitstekende eigenschappen die fijne poeders hebben: een zeer hoge chemische activiteit (specifieke oppervlakten tot 10 m²/g), een lage smelten sintertemperatuur, een hoge soortelijke warmte, enz.
Tegenover de stijgende populariteit van fijne poeders staat het feit dat het verkleinen van vaste stoffen een energie-intensief en zeer inefficiënt proces is: in de mechanische procesindustrie wordt 5% van alle verbruikte elektriciteit aangewend voor industriële maalprocessen en dat verbruik is 100 maal groter dan wat theoretisch vereist is voor de creatie van een groter specifiek oppervlak. Het energieverbruik stijgt bovendien exponentieel bij een toenemende fijnheid van het product: er gaat
m.a.w. steeds meer wrijvingswarmte verloren.
Om onze leden en lezers in deze specifieke tak van de poedertechnologie beter te documenteren, berzorgt het VCPT-team een overzicht van de verschillende technieken (precipitatie, sproeidrogen, atomiseren, vermalen, e.a.), dat in juli 2009 door Kluwer zal worden gepubliceerd.
