We kregen veel reacties op onze infographic in ons zusterblad Fluids Processing nr. 1 over het tot poeder verwerken van waterstof om deze energiedrager als droge stof op te kunnen slaan. Ja, u leest het goed, waterstof kan als stortgoed verwerkt worden dankzij deze slimme technologie van H2Fuel.
In poedervorm, en dan kun je er weer water aan toevoegen, zodat het weer oplosbaar wordt en kan dienen als bijvoorbeeld brandstof in je auto, maar ook als grondstof of energiedrager in de industrie. Deze innovatie, die als belangrijke doorbraaktechnologie in de energietransitie kan worden gezien, blijkt echter niet meegenomen te zijn in de onderhandelingen van de klimaattafels die het kabinet met de industrie en ngo’s gehouden heeft.
Hier was een item over op Radio 1, waarbij de geïnterviewde getergd constateerde dat er razend interessante ontwikkelingen plaats hebben in het mkb, maar dat die volledig genegeerd/gemist worden in de klimaatplannen van het kabinet. Er zou voornamelijk gerekend zijn met plannen van de grote industriële partijen. Die mijden risicovolle, ontwrichtende technologieën, terwijl ik denk dat we die wel nodig hebben om er te komen.
Jammer dat het kabinet voorbijgaat aan doorbraakinnovaties, zoals die van H2Fuel, die een duw in de rug nodig hebben. Dit soort vindingen helpt de waterstofeconomie van de grond te tillen. Vrijwel alle waterstof die nu geproduceerd wordt komt uit fossiele brandstoffen, met aardgas als een van de belangrijkste bronnen. We moeten natuurlijk naar groene waterstof, gemaakt via elektrolyse uit water.
Dat kan, als we de Noordzee vol zetten met windparken. Interessant voor de realiteitszin is het rapport ‘Outlook for a Dutch hydrogen market: Economic conditions and scenarios’ dat in maart 2019 is uitgekomen. Hierin delen Machiel Mulder, Jose Luis Moraga en Peter Perey van deRijksuniversiteit Groningen hun bevindingen over de economische voorwaarden waaronder waterstof kan worden geproduceerd en verhandeld.
Zij concluderen dat groene waterstof pas rendabel is te produceren bij een langdurig hoge prijs van aardgas en als bedrijven over hun gebruik van aardgas een hogere heffing gaan betalen. Die prijs gaat omhoog als meer landen van kolen afstappen en op aardgas overgaan, waardoor de vraag naar aardgas toeneemt. Dan pas wordt het ook aantrekkelijk om de voor waterstofproductie vereiste elektriciteit met hernieuwbare energie op te wekken.
Grijze waterstof, gemaakt van aardgas, maakt dan plaats voor groene waterstof. Dat dit eigenlijk alleen gaat gebeuren met een forse belasting op aardgas blijkt uit een berekening van de RUG-onderzoekers. Ze stellen dat groene waterstof pas rendabel is wanneer de verwachte prijs voor elektriciteit de komende decennia lager is dan € 20 per MWh. Daar zitten we nog ver boven. Over de afgelopen tien jaar zat de elektriciteitsprijs gemiddeld op € 45 per MWh.
Natuurlijk kunnen we wachten op dalende stroomprijzen, maar zoals een van de onderzoekers, hoogleraar Mulder (Regulering van Energiemarkten), stelt, is het twijfelachtig of de prijzen gaan dalen, zelfs bij een forse uitbreiding van wind- en zonne-energie. Hij stelt dat investeringen in hernieuwbare energie alleen worden gedaan als de stroomprijzen hoog genoeg zijn om ze terug te verdienen.
Dat conflicteert met de noodzaak van heel lage energieprijzen om veel groene waterstof te kunnen produceren. Ergo, dit schiet niet op, tenzij de overheid hoge belastingen gaat heffen op bijvoorbeeld aardgasverbruik door de industrie. Nieuwe munitie voor de klimaatonderhandelingstafels. En zo lijkt de waterstofeconomie voorlopig nog heel ver weg.
