EMO Maasvlakte, Europa’s grootste terminal voor kolen en ijzererts, gaat de overslagcapaciteit van 42 miljoen ton per jaar verder opvoeren. Daartoe worden een zevende ‘stacker/reclaimer’, een vijfde kadekraan en een vierde treinbelader gebouwd door ThyssenKrupp Fördertechnik.
De uitbreiding voorziet in de toenemende vraag naar ijzererts en kolen door de, vooral Duitse, staalfabrieken en elektriciteitscentrales en die van de momenteel op de Maasvlakte gebouwde kolen/biomassacentrales van Electrabel en E.on.
Stacker/reclaimer
De stacker/reclaimers storten de kolen en ertsen tot 6000 ton per uur op grote voorraadbergen van maximaal 60 meter breed en 24 meter hoog. De bergen worden weer afgegraven, tot 4500 ton per uur, met het schoepenrad van de machine. Elke machine heeft zijn eigen ‘straat’ van een kleine anderhalve kilometer lengte. Het transport van en naar de laad/loskraan verloopt via een systeem van lopende banden. Het hele systeem is computergestuurd.
Kadekraan
De nieuwe kadekraan nummer 5 kan evenals 3 en 4, over een reikwijdte van 50 meter boven het schip, tot 85 ton per keer behappen. Dit is ruwweg het gewicht van 75 middenklasse auto’s. De grijper loopt over de kraanarm met een snelheid van tot vier meter per seconde. Om de slingering van de bak te verminderen de enorme krachten op de kraanconstructie op te vangen, worden allerlei technische innovaties toegepast. De kadekranen behoren tot de grootste in hun soort ter wereld.
Treinbelader
De vierde treinbelader overspant drie sporen en kan gelijktijdig treinen op twee sporen beladen. De kolen en ertsen komen via lopende banden uit de voorraadhopen tot boven in de toren. Daar worden ‘porties’ afgewogen en in twee parallel staande wagons gedoseerd verdeeld. Hierdoor rijden de wagons tijdens de rit zo stabiel mogelijk. De trein kan dan sneller rijden en het spoor slijt minder. In vergelijking met de derde belader is de capaciteit uitgebreid van 3500 ton per uur tot 4500 ton. Dit is ruim voldoende om een trein binnen het uur te laden. Het treintransport neemt sterk toe omdat veel Duitse energiecentrales niet aan water liggen en van oudsher per trein bevoorraad worden met Duitse bruinkool. De productie daarvan wordt afgebouwd ten gunste van overzeese kolen.De uitbreiding voorziet in de toenemende vraag naar ijzererts en kolen door de, vooral Duitse, staalfabrieken en elektriciteitscentrales en die van de momenteel op de Maasvlakte gebouwde kolen/biomassacentrales van Electrabel en E.on.
